Hatay’ın Samandağ ilçesine bağlı Sutaşı Mahallesi’nde yol kenarına kurulan çadırkentte yaşayan depremzede kadın, “Bir felaket yaşadık. Keşke devlet yanımızda olsaydı ilk günden beri. Yani canlarımız enkaz altında tam 5 gün kaldı. 3’üncü gün yardım geldi bize.  3’üncü günden sonra zaten canlarımız gitmişti. Kimse yanımızda değildi. Şimdi bu saatten sonra bize elektrik koyuyorlar. Bize ne faydası var? Bir de ‘İki hafta sonra çekeceğiz sizi buradan’ diyorlar. Peki niye koyuyorsunuz? Mademki iki hafta sonra bizi çekeceksiniz, bunları niye koyuyorsunuz? Seçim yaklaştı diye mi? Şimdi devlet var oldu mu bunu koydu diye? Olmadı. Kesinlikle biz bu yaşananları unutmayacağız. Sadece bizim aileden 6 can gitti. Gencecik canlarımız gitti. Yani bize elektrik verdi, koli verdi diye her şey unutuldu mu? Unutulmadı, unutulmayacak maalesef…” dedi.

Hatay’ın Samandağ ilçesinde Sutaşı Mahallesi’nde yol kenarına kurulan çadırkentte barınan depremzedeler, yaşadıkları sıkıntıları ANKA Haber Ajansı’na anlattı.

Bir depremzede şöyle konuştu:

“BEN HİÇBİR YETKİLİYİ BURADA GÖRMEDİM”

“Yardım geç geldi, bazıları yardımı alabildi bazıları alamadı. Yani çadırlar herkese yetmedi. Gıda aldık, kıyafetler eksik, giyinilmiş geldi, yıpranmış… Çadırları zaten su bastı. İşte eşyaları çıkarttık, kuruttuk, tekrar koyduk. Yani nereye gidip oturabiliriz ki? Evimiz kalmadı zaten. Ben hiçbir yetkiliyi burada görmedim, göremedim. ‘Bir şeye ihtiyacınız var mı, bunu alalım mı, bunu getirelim mi?’ Yok. İşte askerler bir şeyler dağıttı, gitti ama biz burada böyle oturuyoruz. Önümüzdeki dönemi düşünüyoruz. İşte önümüzde kış geliyor. Bu çadırda biz kış nasıl geçireceğiz? Herkese konteyner verecekler mi? Bilmiyorum artık ne yapacağımızı bilmiyoruz. Bütün akrabalarımız, komşularımız, birçok kaybımız oldu. Yani biz bu kışı evimizde korkudan geçiremeyiz. Çocuklarımız da korkuyor. Geçmek istemiyor. Işıksız bir yerde duramıyor çocuk, ağlıyor, ‘Anne gel yanımda dur’ diyor. Artık önümüzdeki kış ne yaparız bilmiyoruz. Zaten işimizi kaybettik. İş kalmadı burada, yapacak işimiz de yok, evimiz de gitti. İnan ne yapacağımızı biz bilmiyoruz.”

“ÇOCUKLARIMA GİYSİ LAZIM”

Başka bir depremzede ise, elektrik, su, tuvalet ihtiyaçlarının devam ettiğini belirterek şunları söyledi:

“İşte çadırda kalıyoruz. Ne elektrik var ne su var ne hiçbir şey… Tuvalet yok valla, yok yani çadırımızın yanında ne lavabo var ne banyo var ne hiçbir şey… Elektrik de yok. Giysi istiyoruz. Diyorlar, ‘getireceğiz’ ama görmüyoruz. İhtiyacımız giysi, lavabo, elektrik, su öyle işte… Su deposu yok, koymamışlar. Çocuklarıma giysi lazım. Hepsi öğrenciler. Okulları, bazıları gittiler bazıları uzaktan eğitim oluyor.”

“GEÇEN HAFTA YAĞMUR YAĞMIŞTI BÜTÜN YORGANLARIMIZ SU OLDU”

Samandağlı bir başka depremzede ise şöyle konuştu:

“Hiçbir şey kalmadı. Ne ev kaldı ne bir şey… Şimdi çadırın altında kalmışız, 7 kişilik… Tuvalet bile yok burada gidecek tuvaletimiz bile yok. Ne tuvalet ne su ne bir şey… Hepsi berbat çıkamıyoruz ki… Su yok, su bitince kimse doldurmuyor ki… Zaten evimiz enkazda kaldı, hiçbir şey çıkaramadık evden. Geçen hafta yağmur yağmıştı. Zaten bütün yorganlarımızın hepsi su oldu. Altımız su doldu. Çok kötü bir şey, çıktık dışarıya, ne yapalım yok. Oturduk çadırın altında ama bütün battaniyeler, yorganlar hepsi ıslandı. Ne yapalım başka çaremiz yok ki…”

Bir başka depremzede ise gözyaşları içinde yaşadığı süreci, “Nasıl yaşayacaksın oğlum? Hepsi enkazda kaldı. Ne yapalım? Allah kimseye göstermesin” sözleriyle anlattı.

 “SADECE BİZİM AİLEDEN 6 CAN GİTTİ. YANİ BİZE ELEKTRİK VERDİ KOLİ VERDİ DİYE HER ŞEY UNUTULDU MU? UNUTULMADI, UNUTULMAYACAK”

Depremde ailesinden 6 kişiyi kaybeden depremzede kadın ise yardımların ancak depremin üçüncü gününde geldiğini belirterek şunları söyledi:

“Bir felaket yaşadık. Keşke devlet yanımızda olsaydı ilk günden beri. Yani canlarımız enkaz altında tam 5 gün kaldı. 3’üncü gün yardım geldi bize. 3’üncü günden sonra zaten canlarımız gitmişti. Biz ilk başta yardım gelmedi bize. Ne suyumuz vardı ne elektriğimiz vardı ne battaniyemiz vardı. Neredeyse soğuktan donacaktık. Hepimiz soğuktan tir tir titriyorduk. Kimse yanımızda değildi. Şimdi bu saatten sonra bize elektrik koyuyorlar. Bize ne faydası var? Bir de ‘iki hafta sonra çekeceğiz sizi buradan’ diyorlar. Peki niye koyuyorsunuz? Mademki iki hafta sonra bizi çekeceksiniz, bunları niye koyuyorsunuz? Seçim yaklaştı diye mi? Şimdi devlet var oldu mu bunu koydu diye? Olmadı. Olmadı asla razı değiliz. Kesinlikle biz bu yaşananları unutmayacağız. Tam 6 can verdik biz. Sadece bizim aileden 6 can gitti. Gencecik canlarımız gitti. Yani bize elektrik verdi koli verdi diye her şey unutuldu mu? Unutulmadı, unutulmayacak maalesef…”