Agos Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Hrant Dink, 15 yıl önce 19 Ocak 2007’de gazetenin binasının önünde katledildi. Hrant Dink katledilişinin 15. yılında öldürüldüğü yer olan Agos Gazetesi’nin eski çalışma ofisinin bulunduğu Sebat Apartmanı’nın önünde anıldı.
Agos gazetesinin kurucusu ve genel yayın yönetmeni Hrant Dink katledilişinin 15. yılında, vurulduğu yer olan Şişli Halaskargazi Caddesi üzerindeki Sebat Apartmanı (eski Agos Gazetesi binası) önünde “15 eksik yıl” şiarıyla anıldı. Anma öncesi Halaskargazi Caddesi’ndeki Osmanbey kavşağı ile Harbiye Müzesi arası polisler tarafından trafiğe kapatıldı. Anmanın yapıldığı alan ise çok sayıda polis tarafından ablukaya alındı. Anmaya katılmak isteyenler polis aramasından geçirilerek alana alındı.
"Hrant’ın Arkadaşları", tarafından düzenlenen anmaya Hrant Dink'in ailesi, arkadaşları, HDP Milletvekilleri Garo Paylan, Hüda Kaya, Dilşat Canbaz, Ömer Faruk Gergerlioğlu, Musa Piroğlu ve Ali Kenanoğlu, CHP İstanbul İl Başkanı Canan Kaftancıoğlu, EMEP Genel Başkanı Ercüment Akdeniz, Sol Parti Sol Parti Parti Meclisi üyesi Alper Taş, Adalar Belediye Başkanı Erdem Gül, Ahmet Kaya'nın eşi Gülten Kaya, Tahir Elçi'nin eşi Türkan Kaya ve binlerce yurttaş katıldı.
Adalet talebini haykıran kalabalık, “Hrant için adalet”, “Hepimiz Hrant’ız, hepimiz Ermeniyiz” yazılı Kürtçe, Ermenice ve Türkçe dövizler taşındı.
"GÜN GELDİ HEPSİ YIKILDI"
Anmada konuşan Hrant Dink’in eşi Rakel Dink, şunları söyledi:
“15 yıl oldu. Sesin hala kulağımızda. Şu geçmişin kilidini açalım da özgür kalsın acı dolu ruhlar. Bu dünya ne zorbalar ne zulümler gördü, gün geldi hepsi yıkıldı. Devirler değişti, ne sultanlar ne padişahlar ne krallar yıkıldı, yine yıkılacaklar. Köyde köprünün başında silahlıyla durup gelenden geçenden haraç alana eşkıya derlerdi, sonra silahları kâğıt parçalarının ardında sakladılar, adlarına devlet dediler. Kâğıtlarda kendi koydukları kanunlar yazılıydı. Biz inandık, siz inanmayın çocuklar. Herkesin olana benim diyenlere inanmayın. Bu topraklarda yükselen her itiraza ‘dış güçler’ dediler. Doğru sizin içiniz onların dışıdır. Sizin içiniz yandığında onlar hep dışarıda duman var dediler, pencerelerini kapattılar.
Gezi direnişinde gençler önce yaşadıkları şehri korumaya çalıştılar, sonra zulme uğrayan dostlarını korumak için çoğaldılar, ona da dış mihrak, terör dediler, şu dediler, bu dediler. Çocuklarımızın gözleri çıkarıldı, çocuklar öldürüldü. Bu kadar çok gencin bu kadar az kırıp döktüğüne de az rastlanılırdı üstelik. Şimdi kendi yazdıkları kâğıt parçalarıyla sözüm ona yargılıyorlar, mümkün mü? Ey yöneticiler gerçekten adil mi karar verirsiniz? Doğru mu yargılarsınız insanları, hayır. Hep haksızlık tasarılarınız içinizde. Zorbalık saçar elleriniz yeryüzünde. Sana terörü her sorduklarında lanetledin.
"SESİN KULAĞIMIZDA, SÖZÜMÜZ SÖZ"
Dostlarımızı yıllarca hapislerde bekletiyorlar, birini salıp birini alıyorlar. Saçma sapan gerekçelerle, yalanlarla artık gerekçe bile uydurmuyorlar. Öyle işte deyip alıyorlar. Ülkenin her derdine koşan genç avukatları aldılar, gazetecileri aldılar; Osman’ı da Bircan’ı da aldıkları gibi. Kürdüm diyen her siyasetçiyi aldılar. İstiyorlar ki silahlar konuşsun, insanlar konuşmasın. Yine kendi dillerini dayatıyorlar ama umudu söndüren olmayalım. Seni toprağa verirken buradan yükselen isyan ve itiraz sesi susmadı, susmayacak. Bir gün yine birleşip sel olup akacaklar. Kiminin gönlü kırık, bize olurken neredeydiniz diye soruyorlar. Biz öyle olmak istemedik, gücümüz yettiğince seslerine ses katmaya gayret edeceğiz. Sesin kulağımızda, sözümüz söz.”
